مقاله‌ای تحلیلی که در پایگاه اینترنتی «بنیاد هریتج» مستقر در شهر واشنگتن، منتشر شده می‌گوید که جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای برای ایالات متحده و بسیاری دیگر از کشورها، یک ضرورت امنیت ملی است. به گفته نویسندگان مقاله، جلوگیری از دستیابی ایران به ابزار تولید سلاح برای حمله به اهداف بالقوه در خاورمیانه و فراتر، از جمله در خاک آمریکا، به همین اندازه مهم است.

پیتر بروکس و جیمز فیلیپس، نویسندگان مقاله می‌گویند که آمریکا نمی‌تواند بر تهدید چشمگیر موشک‌های ایران چشم ببندد، و حملات مستقیم یا غیر مستقیم ایران در منطقه از طریق گروه‌های نیابتی‌اش علیه اسرائیل، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، و نیروهای آمریکایی در عراق این را ثابت کرده است. مقاله بنیاد محافظه‌کار هریتج، می‌گوید که برنامه موشکی ایران تهدیدی فزاینده علیه منافع ملی آمریکا و متحدانش و شرکای آن در خاورمیانه است و رسیدگی نکردن به زرادخانه روبه‌رشد موشکی ایران، خطر بحران و درگیری را افزایش می‌دهد.

بنیاد هریتج می‌گوید تهران به تولید و تکثیر نیروی موشکی خود، برای اهداف بازدارندگی و تهاجمی پایبند است و برنامه موشکی ایران باید در هر گونه توافق اتمی جدید گنجانده شود و آمریکا باید دفاع موشکی خود برای بازداشتن و دفاع در مقابل تهدید ایران را تقویت کند.

مقاله فوق می‌گوید مسئله پیوستن دوباره آمریکا به برجام دیگر مسائل امنیت بین‌الملل را در دولت بایدن تحت‌الشعاع قرار داده است و تعهد ایران به تولید، استقرار و استفاده از چندین برنامه موشکی، مسئله‌ای است که آمریکا باید تمام و کمال و در اسرع وقت، به چند دلیل به آن رسیدگی کند.

آمریکا نباید فراموش کند که حدود یک سال پیش، شلیک بیش از ده موشک بالیستیک مسلح به مواد منفجره قوی به پایگاه عین‌الاسد در عراق، شمار زیادی از سربازان آمریکایی مستقر در آنجا را مجروح کرد. به گفته نهاد اطلاعاتی و امنیتی دفاعی، تخمین زده می‌شود که ایران صاحب بزر‌گترین زرادخانه موشکی در خاورمیانه است. یک تخمین حاکی است که نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ۵۰ پایگاه موشک بالیستیک میان‌برد و حدود ۱۰۰ پایگاه موشک‌ بالیستیک کوتاه‌برد دارد و به گفته تحلیلگران شمار موشک‌های موجود یا مستقر ایران، به مراتب بیشتر از شمار پایگاه‌های پرتاب است.

با «شمار قابل توجه موشک‌های بالیستیک کوتاه‌برد و میان‌بردی که می‌توانند در منطقه اهدافی را در فاصله دو هزار کیلومتری مرز ایران هدف قرار دهند» تهران یک تهدید چشمگیر منطقه‌ای برای متحدان، شرکا و نیروهای آمریکا در منطقه و برخی از متحدان سازمان ناتو در جنوب شرق اروپا است.

زرادخانه موشکی ایران که شامل موشک‌های کروز و پهپادهای مسلح نیز می‌شود، به تهران امکان می‌دهد تا قدرت و نفوذ ایران را به نمایش بگذارد و فقدان قدرت هوایی متعارف تهران را جبران کند.

برنامه موشکی ایران نقشی تعیین‌کننده در ارتقاء بلندپروازی‌های سلطه‌جویانه ایران در خاورمیانه نیز دارد. آنطور که در استراتژی دفاع ملی ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ آمده، «ایران در خاورمیانه با همسایگانش رقابت می‌کند و با نفوذ و ایجاد بی‌ثباتی، به دنبال هژمونی منطقه‌ای است و در این راه از فعالیت‌های تروریستی دولتی، شبکه وسیع گروه‌های نیابتی، و برنامه موشکی خود استفاده می‌کند.»

مقاله بنیاد هریتج می‌گوید، ایران و گروه‌های نیابتی‌ تحت حمایت آن به عراق، عربستان سعودی، دشمنانش در سوریه، اهداف دریایی در خلیج فارس، دریای سرخ و دریای عرب و احتمالا علیه امارات متحده عربی حملاتی را ترتیب داده‌اند.

سپاه پاسداران، حزب‌الله، واحدهای شبه‌نظامی تحت حمایت ایران در عراق و سوریه، حماس، جهاد اسلامی فلسطین، و شورشیان حوثی در یمن، همگی در فعالیت‌های خصمانه خود از موشک‌های ساخت ایران استفاده می‌کنند.

انقضاء تاریخ تحریم تسلیحاتی سازمان ملل علیه ایران در سال گذشته کار انتقال موشک به متحدان و گروه‌های نیابتی را برای ایران آسان‌تر خواهد کرد.

نویسندگان این تحلیل می‌گویند که متاسفانه توافق اتمی دولت اوباما با ایران در سال ۲۰۱۵ برنامه موشکی تهران که برخی از آنها قادر به حمل کلاهک هسته‌ای هستند را در برنمی‌گیرد. در واقع قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت در تایید طرف‌های هفت‌گانه برجام، قطعنامه ۱۹۲۹ قبلی شورای امنیت برای جلوگیری از برنامه موشک‌های بالیستیک دارای قابلیت هسته‌ای، را تضعیف می‌کند.

قطعنامه ۱۹۲۹ «هرگونه فعالیت مرتبط با موشک بالیستیک قادر به حمل سلاح هسته‌ای»‌ را ممنوع می‌کند و قطعنامه ۲۲۳۱ زبان آن را تلطيف کرده و نوشته که از ایران «درخواست می‌شود»‌ تا از فعالیت‌های «مرتبط با موشک‌های بالیستیک طراحی شده برای حمل تسلیحات هسته‌ای» خودداری کند.

طبیعتا تهران از این بحث سود جسته و عبارت «درخواست می‌شود»‌ را به پیشنهاد تعبیر کرده و نه الزام توقف تولید موشک قادر به حمل سلاح هسته‌ای.

جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی جو بایدن، گفته است که قابلیت موشکی ایران در هشت سال اخیر، یعنی دوران ریاست جمهوری اوباما و ترامپ، پیشرفت چشمگیری داشته است.

نامه دوحزبی کنگره آمریکا به آنتونی بلینکن، وزیر خارجه در مارس ۲۰۲۱ با امضای ۱۴۰ قانونگذار می‌گوید که پیشرفت فناوری موشکی ایران در پنج سال اخیر «بی‌ثبات‌کننده است»‌ و «تهدید بالقوه حمله هسته‌ای در منطقه را افزایش می‌دهد.»

این مقاله اقدام اخیر سپاه پاسداران در صدور مجوز ورود برخی رسانه‌ها به یک تاسیسات زیرزمینی موشکی در سواحل جنوبی کشور را، به منزله هشداری علنی به مخالفان بالقوه ایران، بویژه نیروی دریایی آمریکا تعبیر کرده که کشتی‌هایش در خلیج فارس حاضرند.

تحلیلگران بنیاد هریتج در ادامه می‌گویند برنامه فضایی ایران نیز مایه نگرانی است. به عنوان مثال، سپاه پاسداران در آوریل گذشته اولین ماهواره نظامی شناسایی را به فضا فرستاد.

این اقدام ماهیت دوگانه نظامی-غیرنظامی برنامه فضایی تهران را نشان داد، اما این برنامه به پرتاب ماهواره جاسوسی نظامی به فضا محدود نمی‌شود و ممکن است پوششی باشد برای برنامه موشکی بالیستیک قاره‌پیما.

در فوریه ۲۰۲۱ نیز به گفته وزارت دفاع ایران و دیگر منابع خبری، تهران یک ماهواره فضایی دیگر را، در سه مرحله و احتمالا با موتورهای سوخت مایع قوی‌تر پرتاب کرد.

مقاله در نهایت می‌گوید که بنا به گزارش‌ها ایران بار دیگر در حال همکاری با کره شمالی در برنامه موشکی است و از آنجا که کره شمالی یک کشور دارای سلاح هسته‌ای و زرادخانه موشکی بسیار قابل، به شمار می‌رود، این وضعیت اهمیت بالایی دارد و همکاری موشکی، فضایی و احتمالا تسلیحات اتمی تهران و پیونگ‌یانگ می‌تواند زمان رسیدن ایران به تولید و استقرار موشک‌های مسلحی که تا آمریکا برد داشته باشد، را کاهش قابل توجهی بدهد.

تحلیلگران بنیاد هریتج به دولت بایدن توصیه می‌کنند که برای مقابله با موشک‌های بالیستیک ایران، آمریکا و متحدانش باید به توازن مطلوب قوای نظامی در مقابل ایران و متحدان و گروه‌هایش ادامه دهند تا با فعالیت‌های شرورانه ایران مقابله کنند. مسئله موشک‌ها، بویژه موشک‌های بالیستیک را در توافق اتمی جدید با ایران بگنجانند. دفاع موشکی آمریکا در خاورمیانه برای اهداف بازدارندگی و دفاعی را تقویت کنند و پنتاگون اطمینان یابد که قابلیت‌های دفاع موشکی آمریکا بر اساس برآورد بروزشده ریسک، مستقر می‌شوند. آمریکا باید الگوی همکاری موفق با اسرائیل در زمینه تحقیقات دفاعی را به کشورهای عرب شورای همکاری خلیج فارس که در تهدید موشک‌های ایرانی هستند، گسترش دهد. واشنگتن باید عربستان سعودی و دیگر کشورهای شورای همکاری را به همکاری مستقیم با اسرائیل برای تقویت دفاع موشکی خود ترغیب کند. به علاوه واشنگتن باید کشورهای خلیج فارس را به داشتن سامانه‌های دفاع موشکی و هوایی آمریکایی ترغیب کند.